Bir ses duydum geçenlerde. Ne kadar şanslı olduğumu söylüyordu bana. Neden diye sordum. Aslında bu sorum bombanın pimini çekmem demekmiş; patlayınca anladım. İşin var, eşin var, aşın var, çocuğun var, annen ve baban başında, her şeye ulaşabileceğin bir şehirde yaşıyorsun. Evin var, araban var. Doğalgazın var. Üzerinde kıyafetin var, evinde bilgisayarın var. Elin var, ayağın var, gözün var, kulağın var. Kısacası hemen hemen her şeyin var dedi bana o ses.
Gamın yok, kederin yok, hastalığın yok, borcun yok, harcın yok diye devam etti. Utandım. Sağıma baktım, soluma baktım. Dertlisi, hastası, borçlusu, çocuksuzu derken aslında ne kadar da şanslı olduğumu hissettim.
İç sesimdi aslında benimle konuşan. Benim gündelik yaşadığım küçük sıkıntılara karşı dirayetli olmamı sağlayan ses. Beni şükretmeye çağıran ses. Beni düşüncelere iten ve farkındalıklar oluşturan ses. Belki de güçlü yanım bu sesi duyabilmemdir diye düşündüm ve kendimi yine şanslı hissettim.
Eğer sıkıntılarınız varsa ve çıkış yolu bulamıyorsanız, ruhunuz isyanlarda ise hemen sizden daha kötü durumda olanları düşünün. Şükürsüzlük sizi bu tür buhranlara itiyor olabilir. Başkasının zenginliği, rahatlığı, malı mülkü, evi, arabası sizin hırslanmanıza ve de sürekli olarak gereğinden fazla enerji sarfiyatına sebep oluyor olabilir. Mutluluk fazlasında değil kararındadır.
Aşırı sevgi, aşırı düşkünlük, aşırı bağımlılık, her şeyin aşırısı da sizin huzursuzluğunuz için sebep olabilir.
Siz de bir buhran içerisinde iseniz ve çıkamıyorsanız, kendinizden daha kötü durumda olanları düşünmeniz ve halinize şükretmeniz bunu da benimsemeniz sizin yardımcınız olacaktır diye düşünüyorum. Hayat oldukça kısa ve sizin ailenizle ve sevdiklerinizle en sağlıklı paylaşımları yapabilmeniz için sinirleriniz size lazım. Ruhunuzu şükrederek dinlendirebilir, hırsınızı dindirebilir, Neden ben ile başlayan soruların sizi yormasını engelleyebilirsiniz.
Sıkıntılar silsilesinin üstesinden gelirken bile şükretmeyi başarabilenler kazananlardandır. Bol şükürlü bir hayat dileği ile.